Verbum

ігу́мен, -а, мн. -ы, -аў, м.

Настаяцель мужчынскага праваслаўнага манастыра.

|| прым. ігу́менскі, -ая, -ае.

ігу́мення, -і, мн. -і, -яў, ж.

Настаяцельніца праваслаўнага жаночага манастыра.