Verbum

іне́рцыя, -і, ж.

1. Уласцівасць цел захоўваць стан спакою або раўнамернага прамалінейнага руху, пакуль якая-н. знешняя сіла не прымусіць змяніць гэты стан.

Ляцець па інерцыі.

2. перан. Бяздзейнасць, пасіўнасць.

◊

Па інерцыі — па прывычцы, машынальна.

|| прым. інерцы́йны, -ая, -ае.

і́нець, -ею, -ееш, -ее; незак.

Пакрывацца інеем.

|| зак. заі́нець, -ею, -ееш, -ее.

Дрэвы заінелі.

інжыне́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Спецыяліст з вышэйшай тэхнічнай адукацыяй.

І.-механік.

Ваенны і.

|| прым. інжыне́рскі, -ая, -ае.

інжыне́рны, -ая, -ае.

Тэхнічны, звязаны з дзейнасцю інжынера.

Інжынерныя войскі.

інжыне́рыя, -і, ж.

Інжынерная справа, творчая тэхнічная дзейнасць.

інжы́р, -а і -у, м.

1. -а. Паўднёвае пладовае дрэва сямейства тутавых; фігавае дрэва, смакоўніца.

2. -у. Салодкі плод гэтага дрэва (вінныя ягады).

|| прым. інжы́рны, -ая, -ае.

і́ністы, -ая, -ае.

Пакрыты інеем, заінелы.

І. хмызняк.

ініцыява́ць, -цыю́ю, -цыю́еш, -цыю́е; -цыява́ны; зак. і незак., што.

Садзейнічаць пачатку чаго-н., даваць штуршок чаму-н.

І. будаўніцтва моста.

|| наз. ініцыява́нне, -я, н.

ініцыя́лы, -аў, адз. -я́л, -а, м.

Першыя літары імя і імя па бацьку або імя і прозвішча.

|| прым. ініцыя́льны, -ая, -ае.

ініцыя́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Той, хто праяўляе ініцыятыву; пачынальнік.

Ініцыятары спаборніцтва.

|| ж. ініцыя́тарка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак (разм.).