рэ́чанька гл. рака, рэчка.
рэ́чачка гл. рака, рэчка.
рэ́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.
Невялікая рака.
|| ласк. рэ́чачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж. і (у народнай славеснасці) рэ́чанька, -і, ДМ -ньцы, мн. -і, -нек, ж.
|| прым. рачны́, -а́я, -о́е.
рэ́чыва, -а, мн. -ы, -аў, н.
Від матэрыі; тое, з чаго складаецца фізічнае цела.
Арганічныя рэчывы.
Выбуховыя рэчывы.
рэчытаты́ў, -ты́ву, м. (спец.).
Напеўная размова ў вакальна-музычным творы.
Чытаць рэчытатывам (нараспеў).
|| прым. рэчытаты́ўны, -ая, -ае.
рэ́чыўны, -ая, -ае.
Які складаецца з рэчыва; матэрыяльны.
Р. свет.
○
Рэчыўныя назоўнікі — у граматыцы: назоўнікі, якія называюць аднародную масу, рэчыва (напр.: малако, жвір, тытунь).
|| наз. рэ́чыўнасць, -і, ж.
рэ́чышча, -а, мн. -ы, -ышч і -аў, н.
1. Паглыбленне ў грунце, па якім цячэ вадзяная плынь.
Р. ракі.
2. перан. Напрамак, шлях развіцця чаго-н.
Накіраваць гаворку ў патрэбнае р.
У рэчышчы рамантычных традыцый.
рэ́шата, -а, М -шаце, мн. рашо́ты і (з ліч. 2, 3, 4) рэ́шаты, рашо́т і рашо́таў, н.
1. Рэч хатняга ўжытку — нацягнутая на шырокі абруч густая сетка для прасейвання мукі і інш.
Прасеяць муку на р.
У рэшаце ваду насіць (перан.: займацца чым-н. бескарысным, пустой справай; разм.). Галава як р. ў каго-н. (пра таго, хто ўсё забывае, у каго дрэнная памяць; разм.).
2. Прасейвальнае прыстасаванне ў зернеачышчальных, сартавальных і іншых машынах.
Рашоты ў камбайне.
◊
Цуды ў рэшаце (разм., жарт.) — пра што-н. незвычайнае або незразумелае.
|| прым. рашо́тны, -ая, -ае.
рэ́шка, -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак, ж. (разм.).
Бок манеты, адваротны гербаваму малюнку.
рэ́шта, -ы, ДМ -шце, ж.
1. Частка чаго-н., якая засталася нявыкарыстанай; астача, астатак.
2. Частка якога-н. адрэзка часу ці адлегласці, якая засталася нявыкарыстанай ці непераадоленай.
Р. дня.
Р. дарогі.
3. Здача.
Атрымаць рэшту.
Р. з рубля.
◊
У рэшце рэшт —
1) у канчатковым выніку.
Доўга ўтлумачвалі, у рэшце рэшт зразумеў;
2) пабочн. сл., тое, што і нарэшце (у 2 і 3 знач.).