Verbum

рэкрэа́цыя, -і, ж. (спец.).

Адпачынак, аднаўленне сіл пасля працы.

|| прым. рэкрэацы́йны, -ая, -ае.

Рэкрэацыйная зала (у навучальнай установе; уст.). Р. лес (прызначаны для адпачынку, аднаўлення сіл).

рэ́ктар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Кіраўнік універсітэта і некаторых іншых вышэйшых навучальных устаноў.

|| прым. рэ́ктарскі, -ая, -ае.

рэктара́т, -а, М -ра́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Адміністрацыйны орган, які ўзначальваецца рэктарам.

Пасяджэнне рэктарата.

2. Памяшканне, дзе знаходзіцца гэты орган.

|| прым. рэктара́тны, -ая, -ае.

рэктыфікава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й; -кава́ны; зак. і незак., што (спец.).

Ачысціць (ачышчаць) (вадкасць) перагонкай.

Р. спірт.

|| наз. рэктыфіка́цыя, -і, ж.

|| прым. рэктыфікацы́йны, -ая, -ае.

рэктыфіка́т, -у, М -ка́це, м. (спец.).

Прадукт рэктыфікацыі.

|| прым. рэктыфіка́тны, -ая, -ае.

рэле́, нескл., н. (спец.).

Аўтаматычны механізм для замыкання і размыкання электрычнага ланцуга.

Электрамагнітнае р.

|| прым. рэле́йны, -ая, -ае.

рэлігі́йны, -ая, -ае.

1. гл. рэлігія.

2. Які верыць у Бога, набожны.

Р. чалавек.

|| наз. рэлігі́йнасць, -і, ж.

рэлі́гія, -і, ж.

1. Адна з форм грамадскай свядомасці — сукупнасць духоўных уяўленняў, што грунтуюцца на веры ў звышнатуральныя сілы і істоты (багоў, духаў), якія з’яўляюцца прадметам пакланення.

2. мн. -і, -гій. Адзін з напрамкаў такой грамадскай свядомасці.

Сусветныя рэлігіі (будызм, іслам, хрысціянства).

|| прым. рэлігі́йны, -ая, -ае.

рэлігіязна́вец, -на́ўца, мн. -на́ўцы, -на́ўцаў, м.

Спецыяліст па рэлігіязнаўстве.

рэлігіязна́ўства, -а, н.

Навука, якая займаецца вывучэннем рэлігій.

|| прым. рэлігіязна́ўчы, -ая, -ае.