Verbum

рэ́ечны гл. рэйка¹.

рэжы́м, -у, м.

1. Дзяржаўны лад.

Дэмакратычны р.

Стары р.

2. Устаноўлены распарадак чаго-н.

Правільны р. харчавання.

Школьны р.

Р. эканоміі.

3. Умовы дзейнасці, працы, існавання чаго-н.

Працоўны р. машыны.

Р. рэек.

|| прым. рэжы́мны, -ая, -ае.

рэжысёр, -а, мн. -ы, -аў, м.

Творчы работнік, мастацкі арганізатар, кіраўнік тэатральнай, кіна- або тэлевізійнай пастаноўкі, наогул відовішчных праграм.

Р.-пастаноўшчык.

|| прым. рэжысёрскі, -ая, -ае.

Рэжысёрскае бачанне п’есы.

рэжысі́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; -раваны; незак., што (спец.).

Кіраваць пастаноўкай спектакля, фільма, увогуле відовішчнай праграмы ў якасці рэжысёра.

Р. оперу.

рэжысу́ра, -ы, ж.

1. Прафесія, дзейнасць рэжысёра.

2. Рэжысёрскае рашэнне (трактоўка) спектакля, фільма.

Таленавітая р. фільма.

3. зб. Рэжысёры.

Рашэнне рэжысуры.

рэзалюты́ўны, -ая, -ае (кніжн.).

Які змяшчае ў сабе вывады, рэзалюцыю.

Рэзалютыўная частка даклада.

рэзалю́цыя, -і, мн. -і, -цый, ж.

1. Пастанова, прынятая ў выніку абмеркавання якога-н. пытання.

Праект рэзалюцыі.

2. Пісьмовае распараджэнне, рашэнне начальніка ў форме надпісу на дзелавой паперы.

Налажыць рэзалюцыю.

|| прым. рэзалюцы́йны, -ая, -ае (да 1 знач.).

рэзана́нс, -у, м.

1. З’ява рэзкага ўзрастання амплітуды вымушаных ваганняў сістэмы пры набліжэнні частаты (у 2 знач.) перыядычнага знешняга ўздзеяння да частаты яе ўласных ваганняў (спец.).

Р. токаў.

Аптычны р.

2. Здольнасць узмацняць гук, уласцівая рэзанатарам або памяшканням, сцены якіх добра адбіваюць гукавыя хвалі.

Кіназала дае добры р.

3. перан. Водгук, водгаласак, уражанне, зробленае на многіх.

Прамова атрымала шырокі грамадскі р.

|| прым. рэзана́нсны, -ая, -ае (да 1 і 2 знач.).

Рэзанансная елка (для вырабу музычных інструментаў; спец.).

рэзана́тар, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Вагальная сістэма, электрычны ланцуг, полае цела або прыстасаванне, у якіх магчыма ўзнікненне з’явы рэзанансу.

|| прым. рэзана́тарны, -ая, -ае.

рэзанёр, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Чалавек, які любіць весці доўгія разважанні павучальнага характару.

2. Дзеючая асоба п’есы, рамана, якая звычайна выражае адносіны аўтара да падзей (спец.).

|| прым. рэзанёрскі, -ая, -ае.

Р. тон.