хек, -а, мн. -і, -аў, м.
Марская прамысловая рыба сямейства трасковых.
|| прым. хе́кавы, -ая, -ае.
хе́рас, -у, м.
Гатунак белага моцнага вінаграднага віна.
херуві́м, -а, мн. -ы, -аў, м.
У хрысціянскай рэлігіі: анёл, які адносіцца да ліку вышэйшых анёлаў.
|| прым. херуві́мскі, -ая, -ае.
хет-тры́к, -а, мн. -і, -аў, м.
У выразе: зрабіць хет-трык — тройчы паразіць вароты праціўніка ў адной гульні адным і тым жа спартсменам (у хакеі, футболе).
хе́ўра, -ы, мн. -ы, -аў, ж. (пагард.).
Група людзей, якія аб’ядналіся для разбою, злачынства; зграя, шайка, банда.
Сабралася х.
хіб, хі́ба, мн. хібы́, -о́ў, м.
1. Пярэдняя частка хрыбта свінні.
Самае тоўстае сала ў свінні на хібе.
2. Шчацінне на хрыбце.
3. Спінны плаўнік у рыбы.
4. перан. Верхні край, грэбень чаго-н.
Х. страхі.
Х. хвалі.
Х. пракоса.
хі́ба¹, -ы, мн. -ы, -аў, ж.
1. Памылка, промах, недахоп.
Хібы ў рабоце.
2. Пра фізічны недахоп.
Х. яго была ў тым, што ён кульгаў.
хі́ба², часц.
1. Ужыв. ў пытальных сказах, якія выражаюць сумненне ў чым-н., недавер, здзіўленне чым-н. і па знач. блізкія да слоў «няўжо», «можа быць».
Х. ён ужо прыехаў? Х. я не так сказаў?
2. Ужыв. ў пытальных сказах для выказвання няўпэўненасці ў неабходнасці якога-н. дзеяння і блізкая па знач. словам «можа быць», «не варта».
Х. мне паехаць туды? Х. можна каго прымусіць рабіць што-небудзь?
3. (звычайна ў спалучэнні са словамі «толькі», «што»). Надае адценне абмежаванасці, дапушчэння, магчымасці чаго-н.
Х. толькі заўтра ён прыедзе.
хі́ба³, злуч.
1. уступальна-абмежавальны. Ужыв. ў спалучэнні са словамі «толькі», «што» і без іх для выражэння абмежавання ў знач.: акрамя таго, што...; можа быць, толькі...
Вакол цішыня, х. толькі шпак засвішча.
2. умоўны. Ужыв. для выражэння супрацьпастаўлення з адценнем умоўнасці ў знач.: калі не..., калі толькі не...
Работу закончым, х. толькі дождж перашкодзіць.
хі́ба⁴, выкл.
Ужыв. з пытальнай інтанацыяй і выражае сумненне, недавер. —
Я вас ведаю. — Х.!