Verbum

рыбаво́з, -а, мн. -ы, -аў, м.

Судна для перавозкі жывой рыбы.

|| прым. рыбаво́зны, -ая, -ае.

рыба́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Чалавек, які займаецца рыбнай лоўляй як промыслам, а таксама як аматар рыбнай лоўлі.

Калі бацька р., дык і дзеці ў ваду глядзяць (з нар.).

|| ж. рыба́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і. -чак.

|| прым. рыба́цкі, -ая, -ае і рыба́чы, -ая, -ае.

рыба́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і. -лак, ж. (разм.).

Рыбная лоўля (у рыбакоў-аматараў).

Паехаць на рыбалку.

рыбало́ў, -ло́ва, мн. -ло́вы, -ло́ваў. м.

1. Чалавек, які ловіць рыбу (вудай, перамётам і пад.).

Р.-аматар.

2. Тое, што і рыбак.

Р. з вялікім стажам.

|| прым. рыбало́ўны, -ая, -ае.

Рыбалоўныя снасці.

рыбало́ўства, -а, н.

Лоўля рыбы як промысел ці як галіна народнай гаспадаркі.

|| прым. рыбалаве́цкі, -ая, -ае.

Рыбалавецкая арцель.

Р. траўлер.

рыбахо́д, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Прыстасаванне для самастойнага праходу рыбы цераз штучныя і натуральныя перашкоды (плаціны, вадаспады і інш.).

|| прым. рыбахо́дны, -ая, -ае.

рыба́цкі гл. рыбак.

рыба́чы гл. рыбак.

рыба́чыць, -чу, -чыш, -чыць; незак. (разм.).

Займацца рыбнай лоўляй; быць рыбаком.

рыбе́ц, -бца́, мн. -бцы́, -бцо́ў, м.

Прамысловая рыба сямейства карпавых.