Verbum

радыёперада́тчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Прыстасаванне для перадачы інфармацыі на адлегласць пры дапамозе радыёхваль.

радыёперада́ча, -ы, мн. -ы, -да́ч, ж.

Перадача (у 2 знач.) па радыё.

Слухаць радыёперадачы.

Музычная р.

радыёперахва́т, -у, М -ва́це, м. (спец.).

Спосаб радыёразведкі — прыём і запіс радыёсігналаў праціўніка.

радыёпрыёмнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Апарат для прыёму гукаў, сігналаў па радыё.

радыёспо́рт, -у, М -рце, м.

Тэхнічны від спорту, які ўключае розныя спаборніцтвы з выкарыстаннем радыёапаратуры ў спалучэнні з агульнафізічнымі практыкаванямі.

|| прым. радыёспарты́ўны, -ая, -ае.

радыёста́нцыя, -і, мн. -цый, ж.

Станцыя для перадачы і прыёму гукаў і іншых сігналаў па радыё.

радыёсу́вязь, -і, ж.

Сувязь, якая ажыццяўляецца па радыё.

радыётэлегра́ф, -а, м.

Сістэма сувязі для перадачы і прыёму тэлеграфных паведамленняў з дапамогай радыёхваль.

|| прым. радыётэлегра́фны, -ая, -ае.

радыётэлефо́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Сродак сувязі для перадачы і прыёму моўных паведамленняў пры дапамозе радыёхваль.

|| прым. радыётэлефо́нны, -ая, -ае.

радыётэ́хнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Спецыяліст у галіне радыётэхнікі.