раскі́слы, -ая, -ае.
1. Які раскіс, ператварыўся ў вязкае месіва.
Раскіслая гліна.
2. перан. Расслаблены, разамлелы.
Р. твар.
|| наз. раскі́сласць, -і, ж.
раскі́снуць, -ну, -неш, -не; раскіс, -сла; зак.
1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Пад дзеяннем вільгаці, вады ператварыцца ў вязкае месіва, размокнуць, разбухнуць.
Зямля раскісла.
Боты раскіслі.
2. перан. Расслабіцца, разамлець (ад гарачыні, выпіўкі і пад.).
Р. на сонцы.
Выпіў шклянку і раскіс.
3. перан. Паддацца залішняй чуллівасці.
|| незак. раскіса́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
раскла́д, -у, М -дзе, м.
1. гл. раскласці¹.
2. Графік, у якім указваецца час, месца, паслядоўнасць правядзення чаго-н.
Р. на тыдзень.
Вывесіць р. заняткаў.
○
Штатны расклад — дакумент, які вызначае склад работнікаў якой-н. установы, прадпрыемства з указаннем іх пасад і акладаў.
расклада́нне¹ гл. раскласці¹, разлажыць’.
расклада́нне² гл. раскласці², разлажыць².
расклада́цца¹ гл. раскласціся¹, разлажыцца¹.
расклада́цца² гл. раскласціся².
расклада́ць¹ гл. раскласці¹, разлажыць¹.
расклада́ць² гл. раскласці², разлажыць².
раскла́дванне¹ гл. раскласці¹, разлажыць¹.