Verbum

капельма́йстар

(ням. Kapelmeister)

кіраўнік тэатральнага, ваеннага, сімфанічнага аркестра.

капіра́йт

(англ. copyright, ад сору = капіраваць + right = права)

забеспячэнне аўтарскага права на рукапіс, артыкул, кнігу і г. д., а таксама само гэта аўтарскае права.

капіта́л

(ням. Kapital, ад лац. capitalis = галоўны)

1) сукупнасць сродкаў (маёмасць, грошы), якая прыносіць прыбытак;

2) вялікая сума грошай;

3) перан. тое, што ўяўляе сабой вялікую каштоўнасць, важны здабытак (напр. навуковы к., маральны к.).

капіталіза́цыя

(фр. capitalisation, ад лац. capitalis = галоўны)

1) ператварэнне прыбавачнай вартасці ў капітал;

2) вызначэнне каштоўнасці маёмасці па атрыманаму прыбытку;

3) з’яўленне прымет капіталізму (у эканоміцы, дзяржаўным ладзе).

капіталі́зм

(фр. capitalisme, ад лац. capitalis = галоўны)

грамадскі лад, пры якім асноўныя сродкі вытворчасці належаць класу капіталістаў.

капіта́льны

(лац. capitalis = галоўны)

грунтоўны, карэнны; вельмі важны (напр. к. рамонт, к-ае даследаванне).

капітуля́нт

(с.-лац. capitulans, -ntis)

той, хто адступае перад цяжкасцямі, адмаўляецца ад цвёрдай лініі ў чым-н.

капітуля́цыя

(с.-лац. capitulatio)

1) спыненне ваенных дзеянняў і здача пераможцу на прадыктаваных ім умовах;;

2) перан. адказ ад працягу барацьбы, ад прынцыповай абароны сваіх поглядаў, прызнанне свайго бяссілля ў чым-н. (напр. к. перад цяжкасцямі).

капры́з

(фр. caprice, ад лац. capra = каза)

1) беспадстаўнае, але настойлівае патрабаванне, недарэчнае жаданне (напр. жаночы к.);

2) перан. што-н. нечаканае, выпадковае (напр. к. моды, к. надвор’я).

ка́псула

(лац. capsula = каробачка)

1) аддзяляльная частка касмічнага лятальнага апарата, якая дасягае паверхні нябеснага цела;

2) абалонка для вадкіх або парашкападобных лякарстваў, якая прыгатаўляецца з крухмалу, жэлаціну і лёгка раствараецца ў арганізме.