Verbum

катало́г

(лац. catalogus, ад гр. katalogos = спіс, пералік)

спіс якіх-н. прадметаў (кніг/ карцін, музейных экспанатаў, тавараў і інш.), складзены ў пэўным парадку (напр. алфавітны к., бібліятэчны к.).

катастро́фа

(гр. katastrophe = пераварот, знішчэнне)

раптоўнае бедства, стыхійная падзея з трагічнымі вынікамі (для чалавека, грамадства, прыроды).

като́д

(гр. kathodos = шлях уніз, спуск)

фіз. электрод з адмоўным зарадам (проціл. анод).

катэгары́чны

(лац. categoricus, ад гр. kategorikos = які сцвярджае)

рашучы, які не дапускае пярэчанняў (напр. к. загад, к-ае патрабаванне).

катэго́рыя

(лац. categoria, ад гр. kategoria = выказванне, суджэнне)

1) навуковае паняцце, якое выражае найбольш агульныя і істотныя сувязі з’яў рэчаіснасці (напр. к. прычыннасці);

2) група з’яў, прадметаў або асоб, аб’яднаных агульнымі прыметамі (напр. узроставая к.).

катэ́дж

(англ. cottage)

невялікі жылы дом у прыгарадзе, звычайна з мансардай і зямельным участкам.

катэхі́зіс

(гр. katechesis = вуснае настаўленне)

рэлігійная кніга, якая змяшчае кароткі выклад хрысціянскага веравучэння ў пытаннях і адказах.

кауза́льны

(лац. causalis)

прычынны, абумоўлены прычыннай сувяззю (напр. к-ыя адносіны).

каўбо́й

(англ. cowboy, ад cow — карова + boy = хлопец)

конны пастух у стэпах заходніх штатаў ЗША.

ка́федра

(гр. kathedra = сядзенне)

1) аб’яднанне выкладчыкаў вучэбных дысцыплін, якія адносяцца да адной галіны навукі, у вышэйшай навучальнай установе;

2) спецыяльнае ўзвышанае месца для прамоўцы, лектара, выкладчыка;

3) узвышэнне, з якога гаворацца пропаведзі ў хрысціянскай царкве.