Verbum

цвік

(польск. ćwiek, ад с.-в.-ням. zwëc)

1) завостраны жалезны шпень з плешкай на тупым канцы, прызначаны для змацавання чаго-н.;

2) перан. галоўнае, значнае ў чым-н.

цвін

(англ. twine = кручаная нітка)

паўшарсцяная тканіна з кручанымі ніткамі асновы для жаночых летніх паліто.

цвінглія́нства

[ад ням. U. Zwingli = прозвішча дзеяча Рэфармацыі ў Швейцарыі (1484—1531)]

адна з плыняў у Рэфармацыі, узнікла ў 16 ст. у Швейцарыі і Германіі, пазней злілася з кальвінізмам.

цвіндэ́к

(англ. tween-deck)

мар. памяшканне паміж дзвюма палубамі судна, прызначанае для каманды, пасажыраў, грузаў.

цвінта́р

(польск. cmentarz < лац. caementarius, ад гр. koimeterion)

1) царкоўны двор ці агароджанае месца пры царкве;

2) могілкі пры царкве.

цвінтарэ́й

(н.-лац. centaurium)

травяністая расліна сям. гарычкавых з простым лісцем і ружовымі або белымі кветкамі, пашыраная ў розных кліматычных зонах; расце на лугах, узлесках, сярод хмызняку; лекавая.