Verbum

-фанія, -фонія

(ад гр. phone = гук)

другая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае паняццю «гучанне».

фон​¹

(фр. fond, ад лац. fundus = аснова)

1) асноўны колер карціны;

2) задні план карціны, які садзейнічае вылучэнню асноўных частак адлюстравання;

3) перан. агульная аснова, на якой хто-н. або што-н. вылучаецца;

4) пабочны шум, трэск, якім часам суправаджаецца радыёперадача, дэманстрацыя кінафільма і інш.

фон​²

(гр. phone = гук)

адзінка гучнасці; для чыстага тона супадае з дэцыбелам.

-фон

(гр. phone = гук)

другая састаўная частка складаных слоў, якая паказвае на сувязь з паняццем «гук».

фона-, фана-

(гр. phone = гук)

першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае паняццю «гук».

фонакардыягра́ма

(ад фона- + кардыяграма)

графічная рэгістрацыя гукавых з’яў, выкліканых дзейнасцю сэрца.

фонакардыягра́фія

(ад фона- + кардыяграфія)

метад даследавання сардэчна-сасудзістай сістэмы, які заключаецца ў графічнай рэгістрацыі гукавых з’яў, выкліканых дзейнасцю сэрца.

фонаметры́я

(ад фона- + -метрыя)

вымярэнне сілы гуку або шуму.

фонарэцэ́птары

(ад фона- + рэцэптары)

спецыялізаваныя клеткі, якія ажыццяўляюць пераўтварэнне механічнай энергіі гукавых ваганняў у біяэлектрычны патэнцыял і забяспечваюць успрыняцце жывёламі і чалавекам гукавых сігналаў.

фонастэні́я

(ад фона- + астэнія)

разлад голасу, які выяўляецца ў яго ахрыпласці або поўнай адсутнасці.