Verbum

бра́нтка

(польск. brandka, brantka, ад ням. Brandröhre)

брамка ў стрэльбе, штыфт, на які надзяецца пістон.

бранты́ды

(ад гр. bronte = гром + eidos = выгляд)

нізкія громападобныя гукі, якія часта можна пачуць у раёнах актыўнай сейсмічнай дзейнасці.

бранхагра́фія

(ад бронхі + -графія)

метад рэнтгеналагічнага даследавання трахеі і бронхаў пасля ўвядзення ў іх кантрастнага рэчыва.

бранхаско́п

(ад бронхі + -скоп)

прыбор для даследавання трахеі і бронхаў, які ўводзіцца ў арганізм праз рот і гартань.

бранхіёлы

(ад бронхі)

самыя дробныя разгалінаванні бронхаў.

бранхі́т

(н.-лац. bronchitis, ад гр. bronchos = дыхальнае горла)

запаленне бронхаў з паражэннем іх слізістай абалонкі.

бранхія́льны

(ад бронхі)

які мае адносіны да бронхаў.

бранхіяміко́з

(ад гр. branchia = жабры + мікозы)

грыбковая хвароба рыб, якая прыводзіць да разбурэння жабраў.

бранхіястэгі́т

(ад гр. branchia = жабры + stege = страха)

парная бакавая складка галавагруднага шчыта ў ракападобных.

брас​¹

(гал. bras)

снасць на марскім судне, якая прымацоўваецца да канцоў рэі і служыць для вярчэння яе ў гарызантальнай плоскасці.