Verbum

біярэхалака́цыя

(ад бія- + рэхалакацыя)

выпрамяненне і ўспрыманне жывёламі высокачастотных гукавых сігналаў з мэтай выяўлення аб’ектаў у прасторы; адзін са спосабаў арыентацыі жывёл.

біясацыяло́гія

(ад бія- + сацыялогія)

1) сінонім біяцэналогіі ў многіх еўрапейскіх краінах;

2) канцэпцыя, якая тлумачыць сацыяльныя і палітычныя працэсы зыходзячы з біялагічных і фактараў, зведзеных да паняцця аб расе.

біясі́нтэз

(ад бія- + сінтэз)

працэс утварэння арганічных злучэнняў у жывых арганізмах або ў штучных умовах пад дзеяннем ферментаў.

біястабіліза́тар

(ад бія- + стабілізатар)

устаноўка для перапрацоўкі арганічных адходаў сельскай гаспадаркі на кампост.

біяста́нцыя

(ад бія- + станцыя)

навукова-даследчая ўстанова, дзе праводзіцца стацыянарнае вывучэнне раслін і жывёл у прыродных умовах.

біястратыграфі́чны

(ад біястратыграфія);

б-ая зона — слаі зямной кары, у кожным з якіх змяшчаецца пэўны комплекс скамянелых рэшткаў вымерлых арганізмаў, характэрны толькі для дадзенага слоя.

біястратыгра́фія

(ад бія- + стратыграфія)

раздзел стратыграфіі, які вывучае гісторыю жывых арганізмаў у пэўныя геалагічныя эры і перыяды на падставе скамянелых арганічных рэшткаў у слаях зямной кары.

біястро́м

(ад бія- + гр. stroma = насціл)

утварэнне ў выглядзе лінзы або пласта на дне мора з рэшткаў арганізмаў.

біястымуля́тары

(ад бія- + стымулятары)

рэчывы, якія стымулююць розныя праяўленні жыццядзейнасці арганізма.

біястэ́лы

(ад бія- + стэла)

вертыкальныя нагрувашчванні біястромаў або лінз арганічных вапнякоў у выглядзе слупоў або штокаў 2, якія ўтвараюцца на прыўзнятых участках дна вадаёмаў ад працяглага нарастання арганізмаў на адным месцы.