Verbum

біцылі́н

[ад бі- + (пені)цылін)]

антыбіётык, які ўжываецца для лячэння рэўматызму і некаторых іншых хвароб.

бі́цэпс

(лац. biceps = двухгаловы)

мышца паміж плячом і локцем, якая згінае руку.

бія-

(гр. bios = жыццё)

першая састаўная частка складаных слоў, якая выражае паняцці «жыццё», «жыццёвыя працэсы», «біялагічны».

біяаку́стыка

(ад бія- + акустыка)

раздзел біялогіі, які вывучае гукі, што выдаюць жывёлы, і гукавыя зносіны жывёл.

біяаргані́чны

(ад бія- + арганічны)

звязаны з арганічнымі злучэннямі, якія ўдзельнічаюць у біялагічных працэсах.

біяарыента́цыя

(ад бія- + арыентацыя)

здольнасць арганізмаў вызначаць сваё становішча ў прасторы.

біяастрана́ўтыка

(ад бія- + астранаўтыка)

тое, што і біякасманаўтыка.

біябібліягра́фія

(ад бія- + бібліяграфія)

бібліяграфія, у якой інфармацыя пра друкаваныя творы падаецца разам з біяграфічнымі звесткамі пра аўтараў.

біягарызо́нт

(ад бія- + гарызонт)

функцыянальнае падраздзяленне ярусаў у біяцэнозах.

біягеагра́фія

(ад бія- + геаграфія)

навука, якая вывучае заканамернасці пашырэння і размеркавання жывых арганізмаў на зямным шары.