Verbum

зігза́г

(фр. zigzag, ад ням. Zickzack)

1) ломаная лінія; тое, што мае форму ломанай лініі (напр. з. маланкі, барана-з.);

2) перан. рэзкае адхіленне ад асноўнага напрамку ў палітыцы, дзейнасці, быце (напр. з. лёсу).

зігмаіпы́на

(ням. Siekenmaschine)

ролікавая машына для згібання ліставога металу, утварэння на ім выступаў і паглыбленняў.

зігне́ма

(н.-лац. zygnema)

ніткаватая зялёная водарасць сям. зігнемавых, якая пашырана ў прэсных вадаёмах.

зіго́та

(гр. zygotos = злучаны)

клетка, якая ўтвараецца ў выніку зліцця дзвюх палавых клетак (гамет) у працэсе апладнення жывёл і раслін.

зізі́фус

(н.-лац. zizyphus)

дрэвавая або кустовая расліна сям. крушынавых з яйцападобным лісцем і вострымі парнымі шыпамі, пашыраная ў тропіках і субтропіках; некаторыя віды культывуюцца дзеля буйных салодкіх ядомых пладоў.

зільберглёт

(ням. Silberglätte)

глёт, які атрымліваюць пры выплаўленні серабра з веркблею.

зільбергро́ш

(ням. Silbergroschen)

даўняя пруская сярэбраная манета.

зімаге́ны

(ад гр. zyme = закваска + -ген)

тое, што і праферменты.

зіма́за

(ад гр. zyme = закваска)

сукупнасць ферментаў спіртавога браджэння, якія выдзяляюцца дражджамі і садзейнічаюць ператварэнню цукру ў спірт.

зімало́гія

(ад гр. zyme = закваска + -логія)

раздзел хіміі, які вывучае працэсы браджэння арганічных рэчываў.