Verbum

фо́рсінг

(англ. forcing, ад force = нагнятаць)

фарсіраваны бой у боксе, які характарызуецца безупыннымі атакамі.

форс-мажо́р

(фр. force majeure = неадольная перашкода)

надзвычайныя абставіны, якія вымушаюць дзейнічаць інакш, чым меркавалася; акалічнасць, якую немагчыма прадухіліць або ліквідаваць.

форт

(фр. fort, ад лац. fortis = моцны)

умацаванне доўгатэрміновага або часовага характару, якое з’яўляецца часткай крэпасці ці самастойным апорным пунктам, прызначаным для абароны.

фо́ртка

(ст.-польск. fortka, forta < с.-в.-ням. pforte, ад лац. porta)

1) невялікія дзверы ў варотах, агароджы;

2) створка дзвярэй, варот, акон;

3) шкляныя дзверцы ў акне для праветрывання памяшкання.

фо́ртэ

(іт. forte)

муз. моцна, на поўную сілу гуку (проціл. піяна).

фо́ртэль, фартэ́ль

(польск. fortel, ад ням. Vorteil)

выхадка, выбрык.

фо́рум

(лац. forum = плошча)

1) плошча ў Стараж. Рыме, дзе збіраўся народ, адбываліся сходы, суды і інш., а таксама народны сход, суд на гэтай плошчы;

2) масавы прадстаўнічы сход, з’езд;

3) перан. месца выступленняў, вялікіх сходаў.

фо́рхенд

(англ. forehand, ад fore = наперад + hand = рука)

удар у тэнісе, калі правая рука, якая трымае ракетку, звернута закрытай далонню ўперад.

фо́рынт

(венг. forint)

грашовая адзінка Венгрыі, роўная 100 філерам.

фосфаглюкамута́за

(ад фосфар + гр. glykys = салодкі + лац. muto = змяняю)

фермент, які каталізуе рэакцыю міжмалекулярнага пераносу лішкаў фосфарнай кіслаты ў абмене вугляводаў.