Verbum

муніцыпалітэ́т

(фр. Munizipalität, ад лац. municipium = вольны горад)

орган гарадскога або сельскага самакіравання ў некаторых краінах (параўн. магістрат 2);

2) ніжэйшая адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў Аўстраліі, Венесуэле і некаторых іншых краінах.

муніцыпа́льны

(лац. municipalis)

які знаходзіцца ў распараджэнні муніцыпалітэта.

муніцы́пі

(лац. municipium)

1) гарады з правам самакіравання ў Стараж. Рыме;

2) адміністрацыйна-тэрытарыяльныя адзінкі ў некаторых дзяржавах Лац. Амерыкі (напр. на Кубе).

мунтжа́к

(н.-лац. muntiacus)

парнакапытная жывёла сям. аленевых, пашыраная ў джунглях Паўд.-Усх. Азіі; аб’ект палявання.

мунц-мета́л

[ад англ. G. Muntz = прозвішча англ. металазнаўцы (памёр у 1857 г.) + метал]

медна-цынкавы сплаў з прымесямі свінцу; выкарыстоўваецца для вырабу труб, дроту.

мур

(польск. mūr < с.-в.-ням. mure, ад лац. murus)

цагляны будынак або сцяна.

мурава́ць

(польск. murować, ад ням. mauren)

будаваць з цэглы або каменю, змацоўваючы цэментам або глінай.

мурза́

(тат. myrza, ад перс. mīrza)

тытул татарскай феадальнай знаці.

мурые́ла

(н.-лац. muriella)

аднаклетачная зялёная водарасць сям. хларакокавых, якая пашырана ў тарфяна-балотных глебах.

му́рын

(польск. murzyn < ст.-в.-ням. mōr, ад лац. maurus)

уст. негр, арап.