Verbum

вульфені́т

[ням. Wulfenit, ад F. Wulfen = прозвішча аўстр. мінералога (1728—1805)]

мінерал класа малібдатаў, малібдат свінцу крышталічнай будовы, пераважна жоўтага колеру; руда свінцу.

вундэркі́нд

(ням. Wunderkind = літар. цуда-дзіця)

дзіця з надзвычайнымі для свайго ўзросту здольнасцямі (часам іранічна).

ву́стрыцы

(н.-лац. ostreidae, ад гр. ostreon = чарапашка)

сямейства марскіх малюскаў класа двухстворкавых; пашыраны ў Атлантычным акіяне, Міжземным і Чорным морах; прыдатныя для яды.

вухна́ль

(польск. hufiial, ад ням. Hufnagel)

плоскі цвік для прыбівання падковы да капыта.

вы́мпел

(рус. вымпел, ад гал. wimpel)

1) вузкі, доўгі, раздвоены на канцы флаг, які ўзнімаецца на мачце ваеннага карабля ў час плавання;

2) флажок трохвугольнай формы, які служыць знакам чаго-н.;

3) футляр з доўгай яркай стужкай для скідвання з самалёта данясенняў, пісем і інш.

вы́спа

(польск. wyspa)

невялікі востраў, часцей пясчаны.

вэ́ксаль

(ням. Wechsel = літар. абмен)

пісьмовае даўгавое абавязацельства ўстаноўленай законам формы, якое выдаецца пазычальнікам (вэксалядаўцам) крэдытору (вэксалетрымальніку) і дае апошняму права патрабаваць ад пазычальніка выплаты ва ўстаноўлены тэрмін пэўнай сумы грошай; від каштоўных папер.

вэ́люм

(лац. velum = заслона)

кавалак тонкай празрыстай тканіны, прымацаваны да вянка або жаночага капелюша, як частка шлюбнага (белы) або жалобнага (чорны) убору.

вэ́ндзіць

(польск. wędzić)

акурваць дымам мяса, сала, рыбу, каб надаць ім пэўныя смакавыя якасці і засцерагчы ад псавання.

вюрцы́т

[ад фр. S. Wurtz = прозвішча фр. хіміка (1817—1884)]

мінерал класа сульфідаў, сульфід цынку ад светла-жаўтаватага да цёмна-чырвона-карычневага колеру; руда цынку, іншы раз кадмію.