Verbum

бешаме́ль

(фр. béchamelle, ад L. Béchamel = прозвішча кухара пры двары Людовіка XIV)

густая падліва з яец, малака, мукі для мясных і рыбных страў.

бешбарма́к

(цюрк. besbarmak)

страва з крышанага мяса, звычайна бараніны, з наварам мукі, круп у народаў Сярэд. Азіі.

бешме́т

(тат. bismet)

верхняя мужчынская вопратка ў татараў і каўказскіх народаў.

бёміт бёмі́т

(ад ням. I. Böhm = прозвішча ням. мінералога)

мінерал класа вокіслаў і гідравокіслаў, монагідрат алюмінію, бясколерны або белы са шкляным бляскам; уваходзіць у склад баксітаў.

бі-

(лац. bis = двойчы)

першая састаўная частка складаных слоў, якая паказвае на падваенне таго, што выражана другой часткай.

бібельдру́к

[ням. Bibeldruck (papier)]

высокаякасная непразрыстая друкарская папера, якая па тонкасці набліжаецца да папяроснай.

бібліёграф

(ад бібліяграфія)

спецыяліст у галіне бібліяграфіі.

бі́блія

(лац. biblia, ад гр. biblia = кнігі)

старажытны помнік пісьменнасці, зборнік твораў іудзейскай (Стары запавет) і хрысціянскай (Стары і Новы запаветы) рэлігій, дзе выкладзены асновы веравучэння.

бібліягра́фія

(ад гр. biblion = кніга + -графія)

1) навука аб складанні даведнікаў па літаратуры і апісанні кніг;

2) спіс літаратуры па якім-н. прадмеце, пытанні;

3) аддзел у перыядычных выданнях, прысвечаны кароткаму агляду кніг, што выйшлі з друку.

бібліяло́гія

(ад гр. biblion = кніга + -логія)

навука пра кнігу як з’яву культуры і прадмет вытворчасці; кнігазнаўства.