Verbum

бенуа́р

(фр. baignoire)

тэатральныя ложы на ўзроўні партэра.

бенч

(англ. bench)

марская або азёрная тэраса, створаная абразіяй 1 у карэнных пародах ля асновы кліфа.

беняты́ты

[н.-лац. bennettitopsida, ад I. Bennett = прозвішча англ. батаніка (1801—1876)]

клас вымерлых дрэвападобных раслін аддзела голанасенных, блізкіх да сучасных сагаўнікавых, якія існавалі ў пермі — меле.

бера́рдыус

(н.-лац. berardius)

кіт сям. дзюбарылых цёмнабурай афарбоўкі, пашыраны ў Ціхім акіяне.

бераўні́т

(ад чэш. Beraun = назва радовішча ў Чэхіі)

мінерал чырвона-бурага, радзей цёмна-зялёнага колеру са шкляным бляскам.

берберы́н

(фр. berbérine, ад с.лац. berberis = барбарыс < ар. barbäris)

алкалоід, які змяшчаецца ў лісцях барбарысу і некаторых іншых раслін; выкарыстоўваецца ў медыцыне як жаўцягонны сродак.

бергама́ска

(іт. bergamasca, ад Bergamo = назва горада ў Італіі)

старадаўні італьянскі танец.

бергамо́т

(іт. bergamotta)

1) вечназялёнае пладовае дрэва сям. рутавых, пашыранае ў Міжземнамор’і, Грузіі, з пладоў якога здабываюць эфірны алей;

2) сорт груш з яблыкападобнымі сакавітымі пладамі.

бергшля́г

(ням. Bergschlag, ад Berg = гара + Schlag = удар)

хуткае, з трэскам, адскокванне кавалкаў горных парод ад сцен глыбокіх вырабатак.

бе́ргшрунд

(ням. Bergschrund, ад Berg = гара + Schrund = трэшчына)

падгорная трэшчына ў вобласці жыўлення горнага ледніка.