Verbum

вінілхлары́д

(ад вініл + хларыд)

арганічнае злучэнне, бясколерны газ са слабым пахам хлараформу, выкарыстоўваецца пры вырабе сінтэтычных смол.

вініпла́ст

[ад віні(л) + пласт]

тэрмапластычны матэрыял, аснову якога складае полівінілхларыд; выкарыстоўваецца ў хімічнай прамысловасці, у будаўніцтве.

вініпо́р

[ад віні(л) + -пор]

пластмаса на аснове полістыролу.

ві́нкель

(ням. Winkel = вугал)

лінейка ў выглядзе прамавугольнага трохвугольніка для праверкі прамых вуглоў; навугольнік.

вінт

(польск. gwint, ад ням. Gewinde)

1) шпень са спіральнай нарэзкай;

2) частка рухавіка самалёта, верталёта, судна ў выглядзе лопасцей, замацаваных на вале (напр. в. самалёта, грабны в.).

вінцэто́ксікум

(н.-лац. vincetoxicum)

травяністая расліна сям. ластаўнёвых з дробнымі белымі кветкамі ў парасоніках, пашыраная ва ўмераных зонах; лекавая і меданосная.

вінчэ́стэр

(англ. O. Winchester = прозвішча амерыканца, які сканструяваў ружжо ў 1865 г.)

тып паляўнічай стрэльбы; разнавіднасць старадаўняга карабіна.

віншава́ць

(польск. winszować, ад ням. wünschen)

вітаць каго-н. з выпадку чаго-н. прыемнага, радаснага.

віньетава́ць

(ад фр. vignette = застаўка)

звужаць пучок светлавых прамянёў у аптычнай сістэме шляхам загароджвання яго краёў дыяфрагмамі.

вінье́тка

(фр. vignette, ад vigne = вінаград)

упрыгожанне ў выглядзе невялікага малюнка ў пачатку або ў канцы кнігі, раздзела, у альбоме, на лістку паштовай паперы і інш.