Verbum

белемні́ты

(н.-лац. belemnitidae, ад гр. belemnon = баявая сякера)

атрад вымерлых галаваногіх малюскаў, жылі ў карбоне — палеагене.

белетры́ст

(ад фр. belles-lettres = прыгожая славеснасць)

аўтар апавядальных мастацкіх твораў.

белетры́стыка

(ад фр. belleslettres = прыгожая славеснасць)

1) мастацкая проза;

2) апавядальная літаратура займальнага характару.

бельведэ́р

(іт. belvedere = літар. прыгожы від)

1) невялікая вежа над будынкам або асобная альтанка на ўзвышаным месцы, адкуль адкрываецца від на ваколіцу;

2) назва, якая замацавалася за некаторымі палацамі (напр. у Варшаве, Ватыкане, Празе, Вене).

белька́нта

(іт. bel canto = літар. прыгожы спеў)

стыль вакальнага выканання, характэрны для італьянскага опернага мастацтва, які вызначаецца вольным валоданнем усімі рэгістрамі голасу, лёгкасцю і прыгажосцю гучання.

бе́льтынг

(англ. belting = прывадны пас)

вельмі моцная тэхнічная тканіна палатнянага перапляцення, якая выкарыстоўваецца для вырабу прывадных пасаў, канвеерных стужак і інш.

бельэта́ж

(фр. bel-étage = прыгожы паверх)

1) першы над партэрам ярус у тэатры;

2) другі, парадны паверх палаца, асабняка.

бемо́ль

(фр. bémol, ад іт. bemolle)

нотны знак, які азначае паніжэнне ноты на паўтону (параўн. дыез).

бе́ндзі

(англ. bandy)

прынятая ў міжнароднай спартыўнай тэрміналогіі назва хакея з мячом на лёдзе.

бенедыкці́н

(с.-лац. benedictin)

гатунак французскага лікёру.