Verbum

вілемі́т

(ад гал. Willem = імя галандскага караля)

мінерал класа сілікатаў, бясколерны, часам зеленаватага або чырванаватага колеру; руда цынку.

ві́ліс

(англ. willys, ад J. Willys = прозвішча амер. уладальніка аўтамабільнага прадпрыемства)

легкавая аўтамашына маркі Віліс, выпускалася ў 1943—1963 гг.

вілт

(англ. wilt = вянуць)

хвароба раслін, якая выклікаецца грыбамі вертыцыламі і фузарыямі.

вільчу́ра

(польск. wilczura)

воўчае футра ў феадальнай знаці Польшчы і Вялікага княства Літоўскага; апраналі найчасцей у дарогу.

ві́мперг

(ням. Wimperg)

архіт. высокі дэкаратыўны франтон, які завяршае парталы і аконныя праёмы гатычных будынкаў.

ві́на

(санскр. vina)

індыйскі струнны шчыпковы музычны інструмент.

ві́нда

(польск. winda, ад ням. Winde)

прыстасаванне для падымання грузаў.

ві́ндзейль

(ад гал. wind = вецер + zeil = парус)

пераносны нагнятальны вентылятар у выглядзе доўгага парусінавага рукава з устаўленымі абручамі, які служыць для вентыляцыі ўнутраных памяшканняў судна.

віндро́за

(ням. Windrose, ад Wind = вецер + Rose = ружа)

дапаможнае прыстасаванне ў выглядзе невялікага мнагалопасцевага ветракола для аўтаматычнай арыентацыі асноўнага кола ветрарухавіка адносна паветранага патоку.

віндро́тар

(ад англ. wind = вецер + ротар)

разнавіднасць ветранога рухавіка.