Verbum

віктары́на

(ад лац. victoria = перамога)

гульня ў адказы на пытанні з розных галін ведаў.

віктарыяні́зм

[ад англ. Victoria = імя англ. каралевы (1837—1901)]

кірунак маралі, які заключаецца ў пурытанска-аскетычных адносінах да палавога жыцця, адмаўленні значэння пачуццёвасці ва ўзаемаадносінах мужчыны і жанчыны.

вікто́рыя

(лац. victoria = перамога)

1) уст. перамога;

2) старадаўні заходнееўрапейскі сорт слівы;

3) тое, што і вікторыя-рэгія.

вікто́рыя-рэ́гія

(лац. victoria regia = каралеўская перамога)

травяністая водная трапічная расліна сям. гарлачыкавых з вялікімі кветкамі і агромністым плаваючым лісцем.

віктымало́гія

(ад лац. victima = ахвяра + -логія)

галіна крыміналогіі, якая вывучае псіхалагічныя і маральныя асаблівасці асобы — ахвяры злачынства і любыя формы праяўлення грамадскай паталогіі, у выніку якіх прычыняецца шкода асобе.

віку́ння

(ісп. vicuña)

тое, што і вігонь 1.

ві́ла

(лац. villa)

камфартабельны загарадны дом-асабняк з садам ці паркам.

вілае́т

(тур. vilâyet, ад ар. vilija = кіраваць)

адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў Турцыі, Алжыры, Тунісе.

вілане́ла

(іт. villanella, ад лац. villanus = сялянскі, вясковы)

1) неапалітанская песня шматгалосага складу;

2) лірычны верш цвёрдай страфічнай будовы.

віла́ны

(с.-лац. villani, ад лац. villa = сядзіба, маёнтак)

феадальна-залежныя сяляне ў краінах Зах. Еўропы перыяду сярэдневякоўя.