Verbum

фонарэцэ́птары

(ад фона- + рэцэптары)

спецыялізаваныя клеткі, якія ажыццяўляюць пераўтварэнне механічнай энергіі гукавых ваганняў у біяэлектрычны патэнцыял і забяспечваюць успрыняцце жывёламі і чалавекам гукавых сігналаў.

фонастэні́я

(ад фона- + астэнія)

разлад голасу, які выяўляецца ў яго ахрыпласці або поўнай адсутнасці.

фонд

(фр. fond, ад лац. fundus = аснова)

1) рэсурсы, запасы, рэзервы чаго-н. (напр. зямельны ф., насенны ф., жыллёвы ф.);

2) грашовыя сродкі, прызначаныя для якой-н. мэты (напр. ф. заработнай платы, ф. матэрыяльнага заахвочвання);

3) каштоўныя паперы, якія даюць прыбытак у выглядзе вызначанага працэнта;

4) сховішча рукапісаў, гістарычных дакументаў, старадрукаў;

5) арганізацыя для аказання матэрыяльнай дапамогі творчым работнікам (напр. літаратурны ф.).

фо́ніка

(гр. phonikos = які гучыць)

гукавая арганізацыя паэтычнай мовы; сродкі, якія надаюць вершаванай мове мілагучнасць, узмацняюць яе эмацыянальнасць і выразнасць.

-фонія

гл. -фанія.

фоніятры́я

(ад гр. phone = гук + -ятрыя)

раздзел отарыналарынгалогіі, які вывучае фізіялогію і паталогію галасавога апарату чалавека.

-фор

(гр. phoros = які нясе)

другая састаўная частка складаных слоў, якая абазначае «які нясе».

фо́ра

(іт. fora = наперад)

1) выгук усхвалення ў італьянскім тэатры, якім просяць выканаўцу паўтарыць нумар праграмы; тое, што і біс;

2) перавага, ільгота, якая даецца больш слабаму ўдзельніку спаборніцтваў; даць фору — пераўзысці, апярэдзіць каго-н. у чым-н.

форамініфе́ры

(н.-лац. foraminifera, ад лац. foramen, -minis = дзірка, адтуліна + fero = нясу)

атрад прасцейшых жывёл падкласа караняножак; уключае каля 20 тысяч марскіх сучасных і выкапнёвых відаў.

фо́рвард

(англ. forward = літар. пярэдні)

ігрок нападзення ў футболе, хакеі; нападаючы.