Verbum

люне́т

(фр. lunette)

1) ваен. палявое ўмацаванне, якое складаецца з аднаго-двух валоў (бруствераў) і рова ўперадзе;

2) прыстасаванне на металарэзных станках для дадатковага прытрымлівання пры апрацоўцы тонкіх і доўгіх загатовак;

3) архіт. арачны праём у скляпенні ці сцяне, гарызантальна абмежаваны знізу.

люпазо́рый

(ад лац. lupus = воўк)

спецыяльная лячэбная ўстанова для хворых на туберкулёз скуры (люпус).

лю́пус

(лац. lupus = воўк)

адзін з відаў туберкулёзу скуры; туберкулёзная ваўчанка.

лю́стр

(фр. lustre = бляск)

пігмент, які наносіцца на керамічныя вырабы зверху глазуры для надання ім металічнага або перламутравага бляску.

лю́стра​¹

(польск. lustro, ад іт. lustro)

1) адшліфаваная паверхня шкла, металу, здольная даваць адбіткі прадметаў, якія знаходзяцца перад ёю, а таксама спецыяльна зроблены прадмет з такой паверхняй;

2) перан. спакойная, гладкая паверхня вады;

3) перан. тое, што з’яўляецца адбіткам якіх-н. з’яў, працэсаў.

лю́стра​²

(фр. lustre)

падвесны асвятляльны прыбор з некалькімі крыніцамі святла (электралямпамі ці свечкамі).

люстрава́ць

(польск. lustrować, ад лац. lustrare)

адлюстроўваць, адбіваць.

люстра́цыі​¹

(польск. lustracja, ад лац. lustrum = падатковы перыяд)

перыядычныя апісанні дзяржаўных маёмасцей у Польшчы і на Беларусі ў 16—18 ст. з мэтай вызначэння іх прыбытковасці.

люстра́цыі​²

(лац. lustratio = ачьппчэнне шляхам ахвярапрынашэнняў)

рэлігійныя абрады, звязаныя з уяўленнем аб ачышчальнай сіле магічных дзеянняў.

люстры́н

(фр. lustnne)

тонкая шарсцяная або паўшарсцяная тканіна з глянцам; раней з яе шылі мужчынскія пінжакі.