Verbum

бана́льны

(фр. banal)

шаблонны, збіты, пазбаўлены арыгінальнасці ў сувязі з частым ужываннем (напр. б. выраз).

бана́н

(парт. banan, ад афр. banam)

травяністая расліна сям. бананавых, пашыраная ў тропіках і субтропіках, а таксама мучністы салодкі плод гэтай расліны.

банапарты́зм

(фр. bonapartisme)

1) палітычны кірунак у Францыі ў 19 ст., які выступаў за аднаўленне дынастыі Банапартаў;

2) форма дыктатуры, калі ўрад, апіраючыся на ваенную сілу і лавіруючы паміж класамі, імкнецца выдаць сябе за надкласавую ўладу.

банапарты́ст

(фр. bonapartiste)

прыхільнік панавання дынастыі Банапартаў у Францыі ў 19 ст.

бана́тка

(укр. банатка, ад рум. Banat = назва вобласці ў Румыніі)

гатунак пшаніцы.

банбанье́рка

(фр. bonbonniere, ад bonbon = цукерка)

уст. прыгожа аздобленая скрыначка для цукерак або парфумерыі.

банвіва́н

(фр. bon vivant = той, хто добра жыве)

уст. асоба, якая любіць жыць сабе на пацеху; гуляка.

ба́нда

(іт. banda)

1) група злачынцаў, разбойнікаў;

2) медны духавы аркестр, які ў некаторых операх суправаджае дзеянне на сцэне або за сцэнай, зрэдку ўводзіцца ў сімфанічны аркестр як дадатковы ансамбль.

банда́ж

(фр. bandage)

1) тугая павязка для падтрымання сценак жывата або іншых частак цела ў патрэбным становішчы;

2) стальны вобад на колах паравозаў, частках машын для павелічэння іх трываласці.

бандакра́тыя

(ад банда + -кратыя)

1) панаванне ў грамадстве крымінальных, мафіёзных элементаў, якія выкарыстоўваюць уладу ў карыслівых мэтах;

2) мафіёзная група, якая карыстаецца неабмежаванай уладай.