Verbum

урана́ты

(ад уран)

солі уранавай кіслаты.

уране́ма

(н.-лац. uronema)

ніткаватая зялёная водарасць сям. улотрыксавых, якая пашырана ў прэсных вадаёмах.

ураніні́т

(ад уран)

мінерал класа вокіслаў і гідравокіслаў, чорнага колеру; руда урану і радыю.

урапо́ды

(ад гр. ura = хвост + pus, podos = нага)

ножкі шостага абдамінальнага сегмента ракаў, якія ўтвараюць разам з анальнай лопасцю (тэльсонам) хваставы плаўнік.

урасты́ль

(ад гр. ura = хвост + stylos = палачка)

косць у некаторых пазваночных жывёл, якая ўтварылася зліццём хваставых пазванкоў (напр. у бясхвостых земнаводных).

уратрапі́н

(ад ура- + гр. trope = паварот, змена)

лекавы прэпарат, які выкарыстоўваецца як супрацьмікробны сродак пры лячэнні халецыстыту, менінгіту, энцэфаліту і іншых хвароб.

ура́ты

(ад гр. uron = мача)

солі мачавой кіслаты.

урацы́л

(ад гр. uron = мача + лац. acetum = воцат)

арганічнае злучэнне, якое ў нязначнай колькасці змяшчаецца ў жывёльных і раслінных тканках, уваходзіць у склад жыццёва важных злучэнняў.

урацы́сціс

(н.-лац. urocystis)

базідыяльны грыб сям. тылецыевых, які развіваецца на раслінах сям. злакавых, асаковых, сітавых, лілейных, крыжакветных.

урбаніза́цыя

(фр. urbanisation, ад лац. urbanus = гарадскі)

1) працэс канцэнтрацыі насельніцтва і эканамічнага жыцця ў буйных гарадах;

2) распаўсюджанне гарадскога спосабу жыцця ў сельскай мясцовасці.