Verbum

сальво́лв

(ад лац. solvo = раствараю + -ліз)

рэакцыя абменнага разлажэння паміж раствораным рэчывам і растваральнікам.

са́льда

(іт. saldo)

фін. астатак, розніца паміж прыходам і расходам рахунка.

са́льза

(іт. salsa)

гразевы вулкан.

сальманелёзы

(ад сальманела)

інфекцыйныя хваробы жывёл і чалавека з групы кішачных інфекцый, якія выклікаюцца сальманеламі.

сальмане́лы

[н.-лац. salmonella, ад D. Salmon = прозвішча амер. патолага (1850—1914)]

кішачныя бактэрыі сям. энтэрабактэрый; узбуджальнікі брушнога тыфу, паратыфаў і сальманелёзаў.

сальміза́цыя

(ад соль + мі)

1) сістэма складовага абазначэння ступеняў гамы;

2) рытмічнае чытанне назваў нот без спявання.

сальпігло́сіс

(н.-лац. salpiglossis)

травяністая расліна сям. паслёнавых з падоўжаным лісцем і лейкападобнымі жоўтымі або пурпуровымі кветкамі, пашыраная ў Чылі; на Беларусі вырошчваецца як дэкаратыўная.

сальпінгаафары́т

(ад гр. salpinks, -ngos = труба + аафарыт)

запаленне прыдаткаў маткі (матачных, або фалопіевых, труб і яечнікаў); гл. таксама аафарыт, сальпінгіт.

сальпінгі́т

(ад гр. salpinks, -ngos = труба)

запаленне матачных (фалопіевых) труб (гл. таксама сальпінгаафарыт).

сальпу́гі

(н.-лац. solifugae)

атрад арахнідаў, членістаногія жывёлы з целам даўжынёй 1—7 см, пакрытым валаскамі, і масіўным брушкам з 10 сегментаў, пашыраныя ў стэпах і пустынях трапічных і субтрапічных зон; рухомыя начныя драпежнікі.