Verbum

вальтфа́с

(фр. volte-face = паварот твару)

раптоўны паварот тварам да праследавацеля.

вальтыжо́р

(фр. voltigeur)

1) коннік, які робіць гімнастычныя практыкаванні ў час язды вярхом;

2) гіст. салдат французскай арміі (1804—1871), які вызначаўся спрытнасцю і быў прыгодны да службы і ў пяхоце, і ў конніцы.

вальтыжы́раваць

(фр. voltiger)

рабіць гімнастычныя практыкаванні ў час язды вярхом.

вальтыні́зм

(ад іт. volta = паварот)

здольнасць многіх груп насякомых даваць ад аднаго да некалькіх пакаленняў у год.

ва́льтэр

(ням. Walter)

аўтаматычны васьмізарадны пісталет нямецкай фірмы «Вальтэр», якім была ўзброена нямецка-фашысцкая армія.

вальтэр’я́нец

[фр. voltairien, ад Voltaire = псеўданім фр. пісьменніка і філосафа Ф. Аруэ (1694—1778)]

паслядоўнік Вальтэра; вальнадумец.

вальтэр’я́нства

(ад вальтэр’янец)

рэлігійнае і палітычнае вальнадумства, звязанае з філасофскімі поглядамі Вальтэра.

вальфа́ртавы

(н.-лац. wohlfahrtia, ад Volfart = прозвішча ням. урача);

в-а муха — насякомае сям. саркафагідаў, жывароднае, адкладвае лічынкі на раны чалавека і жывёл, выклікаючы вальфартыёз.

вальфартыёз

(ад ням. Volfart = прозвішча ням. урача)

хвароба чалавека і жывёл, якую выклікаюць лічынкі вальфартавай мухі, адкладзеныя ў ранкі на скуры.

вальфра́м

(ням. Wolfram, ад Wolf = воўк + Rahm = пена)

хімічны элемент, цяжкі тугаплаўкі метал светла-шэрага колеру.