stibítzen
vt разм. сцягну́ць, скруці́ць, укра́сці
Stich
m -(e)s, -e
1) уко́л (іголкай і да т.п.)
2) уку́с (насякомага, змяі); перан. шпі́лька
3) шыво́к
4) гравю́ра
5) карт. бі́тка
6)
mit einem ~ ins Gráue — з шэрава́тым адце́ннем
éinen ~ háben — жарт. звар’яце́ць; пачына́ць псава́цца (аб прадуктах)
◊ j-n, etw. im ~ lássen* — пакі́нуць каго́-н., што-н. на во́лю лёсу; пакі́нуць яку́ю-н. спра́ву
Stíchel
m -s, - тэх. разе́ц, шты́хель
Sticheléi
f -, -e з’е́длівыя сло́вы, шпі́лькі
stícheln
vi
1) кало́ць [прастро́чваць] іго́лкай
2) (auf A) гавары́ць з’е́длівыя сло́вы (каму-н.)
stíchfest
a непрысту́пны, непаража́льны
stíchhaltig
a абгрунтава́ны, грунто́ўны, надзе́йны
ein ~es Argumént — ва́жкі аргуме́нт
Stíchprobe
f -, -n вы́барачная праве́рка
éine ~ máchen — праве́рыць што-н. на вы́трымку
Stichtag
m -(e)s, -e
1) тэ́рмін (плацяжу); дзень даста́ўкі (тавару)
2) дзень яўкі ў суд