Láchanfall
m -(e)s, -anfälle прыпа́дак сме́ху
láchen
vi (über A) смяя́цца (з каго-н., з чаго-н.); рагата́ць
aus vóllem Hálse ~ — смяя́цца на ўсё го́рла
über das gánze Gesícht ~ — ззяць, расплыва́цца ўсме́шкай
Tränen ~ — смяя́цца да слёз
sich krank [krumm, schief] ~ — паміра́ць са сме́ху, смяя́цца да ўпа́ду
sich (D) ins Fäustchen ~ — смяя́цца ў кула́к
der hat nicht zu ~ — яму́ не да сме́ху
du hast gut ~ — табе́ до́бра смяя́цца
sich (D) ein Loch in den Bauch ~ — разм. парва́ць жыво́т ад сме́ху
◊ wer zulétzt lacht, lacht am bésten — (до́бра) смяе́цца той, хто смяе́цца апо́шні
Láchen
n -s смех, ро́гат
das ist zum ~! — гэ́та сме́шна!
da vergéht éinem das ~ — тут ужо́ не да сме́ху
zum ~ bríngen* — рассмяшы́ць
in ~ áusbrechen* — зарагата́ць
láchend
a які́ смяе́цца
das ~e Lében — цудо́ўнае жыццё
der ~e Mai — вясёлы ме́сяц май [тра́вень]
Lácher
m -s, - смехату́н, рагату́н, насме́шнік
Láchkrampf
m -(e)s, -krämpfe су́таргавы [істэры́чны, нястры́мны] смех
éinen ~ bekómmen* — смяя́цца без упы́нку