Stútzbart
m -s, -bärte каро́ткая баро́дка
stútzen
I
vt падрэ́зваць, падстрыга́ць
II
vi здзіўля́цца, насцяро́жвацца
Stútzen
m -s, -
1) ге́тра, гама́ш
2) тэх. шту́цэр, па́трубак
Stútzer
m -s, - франт, фарсу́н
den ~ máchen — франці́ць, фарсі́ць
stútzig
a здзі́ўлены, збянтэ́жаны
~ máchen — бянтэ́жыць
das macht mich ~ — гэ́та мяне́ здзіўлце
Stück
n -(e)s, -e разм. тс. -en і - (як мера)
1) кава́лак; ча́стка
ein ábgebrochenes ~ — абло́мак
ein ábgehauenes ~ — абру́бак
ein ángesetztes ~ — надста́ўка
ein aufgenähtes ~ — нашыўка
ein ~ Land — кава́лак зямлі́
2) шту́ка (яек і г.д.); экземпля́р (калекцыі); ме́сца (багажу); галава́ (пры ўказанні на колькасць жывёл)
3) уры́вак (з кнігі, мовы і г.д.)
4) п’е́са
ein ~ gében* — ста́віць п’е́су
5) вайск. гарма́та
◊ sich in (táusend) ~e zerréißen* — разм. выпіна́цца [вылу́звацца] са ску́ры
sich für j-n in ~e réißen lássen* — стая́ць гаро́ю за каго́-н.
aus fréien Stücken — (до́бра) ахво́тна
gróße Stücke auf j-n hálten* — звя́зваць вялі́кія надзе́і з кім-н.