wéggehen
* vi (s) ісці́ (прэч), адыхо́дзіць
geh mir weg (damít)! — не чапля́йся да мяне́ (з гэ́тым)!
leicht über etw. (A) ~ — лёгка ста́віцца да чаго́-н.
wéghaben
* аддз. vt разм.
1) атрыма́ць, даста́віць
éine Óhrfeige ~ — атрыма́ць апляву́ху
2) разуме́ць, ке́міць
3)
j-n ~ wóllen — жада́ць змяшчэ́ння [устаране́ння] каго́-н.
◊ der hat áber éinen weg! — ну і п’я́ны ж ён!; ён не ў сваі́м ро́зуме!
wégheben
*
1.
vt прыбіра́ць, адно́сіць
2.
(sich):
hébe dich weg! — разм. выбіра́йся!
wégjagen
vt вы́гнаць (каго-н. адкуль-н.)
wégkommen
* vi (s) разм. адыхо́дзіць, сыхо́дзіць, ад’язджа́ць, з’язджа́ць
2) (j-m) прапада́ць (у каго-н. – пра рэчы)
3) адчапі́цца, адкруці́цца, адкара́скацца, адвяза́цца
gut dabéi ~ — лёгка [уда́ла, шчаслі́ва] адчапі́цца
er kónnte nicht über íhre Tréulosigkeit ~ — ён ніцк не мог праба́чыць ёй здра́ды
wégkönnen
* vi мець магчы́масць пайсці́