Blei
I
n -(e)s
1) свіне́ц, во́лава
2) -(e)s, -e тэх. адве́с, лот
◊ zu ~ und Púlver verúrteilen — прыгавары́ць да расстрэ́лу
II
m -(e)s, -e заал. лешч
Bléibe
f -, -n прыста́нак, прыту́лак
bléiben
* vi (s)
1) застава́цца; знахо́дзіцца
am Lében ~ — застава́цца жывы́м
2) застава́цца (кім-н.)
er bleibt mein Freund — ён застае́цца маі́м ся́брам
er bleibt sich ímmer gleich — ён заўсёды ве́рны сабе́
3) (bei D) застава́цца (пры чым-н.)
bei séiner Méinung ~ — застава́цца пры сваёй ду́мцы
bei der Sáche ~ — не адхіля́цца ад тэ́мы
ich bléibe dabéi — я насто́йваю на гэ́тым
es bleibt dabéi! — так вы́рашана!, так таму́ і быць!
wo bleibt er? — дзе гэ́та ён (цяга́ецца)?
bléibe rúhig! — будзь спако́йны!
in Kontákt ~ — захо́ўваць канта́кт
~ lássen* — vt пакіда́ць, не чапа́ць
er sóllte das ~ lássen — ён не паві́нен быў гэ́тага рабі́ць
bléibend
a праця́глы, до́ўгі; трыва́лы
bleich
a бле́дны, спалатне́лы, бяско́лерны
bléichen
1.
vt бялі́ць
2.
* vi (s) бля́кнуць, ліня́ць (пра фарбы)
Bléichsucht
f - мед. малакро́ўе, анемі́я