stáuen
vt
1.
запру́джваць 2. (sich)
засто́йвацца, збіра́цца, набіра́цца (пра ваду, лёд і г.д.); утвары́ць зато́р; эк. нако́плівацца
stáunen
vi (über A) дзіві́цца, здзіўля́цца (чаму-н.)
da stáunst du? — ты гэ́тага не чака́ў?
Stáunen
n -s здзіўле́нне
aus dem ~ nicht heráuskommen* — не пакіда́ць здзіўля́цца
stáunenswert
a дзі́ўны, ва́рты здзіўле́ння
Stáupe
f -, -n зара́зная хваро́ба; чума́ (у сабак)
Stáusee
m -s, -n (вялі́кае) вадасхо́вішча, шту́чнае мо́ра
Städtebau
m -(e)s будаўні́цтва гарадо́ў
städtebaulich
a архітэкту́рны, які́ даты́чыцца гарадско́га будаўні́цтва