knútschen
vt разм.
1) мяць, камя́чыць
2) ці́скаць, гру́ба ла́шчыць
knülle
a разм. п’я́ны, які́ «набра́ўся»
knüpfen
1.
vt звя́зваць, завя́зваць, пле́сці
etw. an éine Bedíngung ~ — ста́віць што-н. у зале́жнасць ад яко́й-н. умо́вы
2.
(sich)
(an A) перан. быць звя́заным (з чым-н.)
Knüppel
m -s, -
1) дубі́нка, кій, па́лка
éinen ~ zwíschen die Béine wérfen* — устаўля́ць [ста́віць] па́лкі ў ко́лы
2) ав. ру́чка, рыча́г кірава́ння
knüppeldick
es kam gleich ~ — разм. усё пайшло́ наперакася́к, пасы́паліся няшча́сці