Knébel
m -s, -
1) заты́чка, кляп
2) дубі́нка
3) тэх. кула́к (тормаза), ру́чка (для нашэння чаго-н.)
Knébelbart
m -(e)s, -bärte баро́дка (клі́нам)
knébeln
vt
1) звя́зваць, ско́ўваць (ініцыятыву)
2) затыка́ць рот (кляпам)
Knecht
m -(e)s, -e батра́к, хало́п, па́рабак; слу́жка
knéchten
vt заняво́льваць, прыгнята́ць
Knéchtung
f - закабале́нне, заняво́льванне
Knecht Rúprecht
m -(e)s, -s pl -, -e Ру́прэхт (служка Дзеда Мароза)
knéifen*
1.
vt (in А) шчыпа́ць, ушчыпну́ць (за што-н.)
2.
vi разм. сачкава́ць, ухіля́цца