жарало́
1. Адкрытая, цёмная і вялікая адтуліна ў зямлі (БРС).
2. Яма на агародзе для бульбы, аплеценая ў сярэдзіне лазой (Ветк.).
3. Упадзіна з вадой карставага паходжання на высокім месцы, з якой б'е крыніца і выцякае рачулка (Слаўг.).
4. Крыніца, струмень; адтуліна ў зямлі, у ваданосным пласце, адкуль б'е струмень вады (Кап., Кобр., на поўдзень ад Нароўлі Палессе Талст.). Тое ж жэрло́ (Сал., Ст.-дар.).
5. Вокнішча ў балоце, у незарослым вадаёме; грузкае месца (Ветк., Слаўг.).
6. Яма, якую выбіў паток вады вясной (Ст.-дар.).
7. Вірыстае месца на рацэ, дзе не замярзае вада зімой (Рэч.).
8. Праход у прасле (Крыч.).
9. Паток, ручай (Нас. АУ). Параўн.: Зъ Довгушки (озера) жереломъ въ Сребрній колъ (Нас. АУ 1693, 102).
□ в. Жаролы, р. Жарало Слаўг.
жардня́к Лес, прыгодны на жэрдзе (БРС).
жарства́ Буйны пясок, дробныя каменьчыкі з разбуранага граніту (БРС). Тое ж жаршня́ (Лёзн.), жораст (Сміл. Шат.).
жарсцвя́нка Жвірыстае поле (Стаўбц. Прышч.).
□ ур. Жарсцвя́нкі Стаўбц., в. Жарствіцы, в. Жарствяніца Віц. (Рам. Мат.).