гры́ва
1. Мель, якая раздзяляе ваду пры зліцці дзвюх рэк (Шчуч.).
2. Купка кустоў; кусты на лузе (Слаўг.).
3. Недакошаны пракос, недажаты ўчастак (Слаўг., Стол.).
4. Доўгі, выгнутай формы ўзгорак; гарыстае, прадаўгаватае ўзвышша на заліўных лугах, якое ніколі не заліваецца вадой (Ветк., Віц., Крыч., Міласл. Меер, 1786, Рэч., Слаўг.).
5. Узвышша; высокае, прадаўгаватае, аблямаванае лесам месца (Нас., Нас. АУ).
6. Броўка з травы вакол крыніцы (А. Карпюк. Дзве сасны, 1958, 44).
7. Града, узгорак, груд сярод балота, лугу або нізіннага лесу (Пар.).
8. Курган на ўзвышаным месцы сярод балота, які парос лесам (Смален. Дабр.).
□ ур. Балабнёўская Грыва (разаранае ўзвышша на лузе) каля в. Каменка Слаўг.
гры́дня
1. Дом, хата (Археагр. I, 148, Віц. XVI ст. Летапісец Ал. Гвагнін). Тое ж гры́ня (Віц. XVI ст. летапісец Гвагнін, Рам. 1912, 174. I. Пташнікаў. Чакаў у далёкіх Грынях, 1962).
2. Гумно, дзе складалі збожжа («Наша ніва»), 1914, № 38, 3).
грычы́н Балота ці асушаны тарфянік (Ганц., Лун.).
□ ур. Грычын (балота) каля ст. Лунінец (Расія, т. 9, стар. 42).