Verbum

заро́жак

1. Тупік (Стол.).

2. Від рачной затокі ці старыцы на лузе, у нізіне (Стол.).

заро́жкі Зрэзаны ўлукаткі ландшафт; звілістыя выступы лесу, поля, лугу (Сал.).

зару́жжа Месца па той бок прыволля, па-за выгодай (Ст.-дар.). Тое ж заўру́жжа (Слаўг.).

□ ур. Заружжа (лес, луг, рэчка) каля в. Пасека Ст.-дар.

заруі́нне Тое, што і заружжа (Слаўг.).

заручэ́ўе Месца за ручаём, за ручайкамі, дзе яны зліваюцца (Слаўг.). Тое ж зару́чча, зару́чышча, заруччэўе (Слаўг.).

зарэ́чча Вялікая прастора за ракой, рэчкай; месца па той бок ракі (БРС). Тое ж зарэчышча, заряччэўе, зарякоўе, зараковічча, заряковішча (Слаўг.).

□ ур. Зарэчча (балоцісты стэп ад Пінска да Нобеля Серб. 1912, 93), в. Зарэчча (частка в. Зімніца) Слаўг.

засе́вак Заееянае поле, засеў; невялікая паласа пасеву (Нас. АУ, Слаўг.).

за́селкі Новы населены пункт з высяленцаў суседніх вёсак (Слаўг.). Тое ж засёлак (Слаўг.).

засе́лле Поле, абшар за сялом (Гродз., Сал.).

□ ур. Заселле (поле) каля в. Дакубава Гродз., ур. Заселле каля в. Яскавічы Сал.

за́сень

1. Зацененае, цяністае месца пад каронамі дрэў (БРС). Тое ж за́сьва, за́цемак, за́сценне (Слаўг.), за́цень (БРС), за́цён (Стаўбц.), засіна (Віц. Нік. 1895), за́сцень (Нас.).

2. Цень (Беш. Касп.). Тое ж за́сінка (Сен. Касп.), зацяня́нне (Слаўг.).