Verbum

забало́нне Месца за абалоннем, за падолам (гл.) Віц. (Рам. Мат.).

забало́цце Поле, сухадол, месца за балотам (Нясв., Слаўг., Шчуч.). Тое ж за́балацце (Рэч., Слаўг., Шчуч.), забалаццё, забалаця́нне, забалатоўе, забалотнішча, забалоцішча, забалаці́шча, забалатні́шча, забалоцічча, заболацце, забалатэ́ўё, заболатаўе, западза́балацце, запаназаболацце, заназабалаці́чча (Слаўг.).

□ в. За́балацце каля Зялёнага Лугу Мін., ур. За́балацце (луг) каля в. Заспа Рэч., в. Забалоцце Слаўг.

за́бач Старык, частка ракі з затокай пры адным беразе (Ветк.).

□ ур. Забач (старык на лузе) каля в. Шарсцін Ветк.

забе́га Ухаб на санным шляху (Стол.).

забе́жніца Глухое, аддаленае месца (Выс. Касп.). Тое ж адскока (Сіроц. Касп.), забе́жня (Кузн. Касп.).

за́бераж

1. Месца ў рацэ каля самага берага; край берага (Слаўг.).

2. Узбярэжжа, месца на другім беразе ракі (Слаўг.).

за́беражніца

1. Беражніца, паласа тонкага лёду ўвосень або вясной уздоўж берага (Рэч., Слаўг.).

2. Паласа травастою каля берага ракі, балота, возера. (Рэч.).

забло́га Запушчаная ніва; аблога 1 (Віц. Шэйн БП., 776).

забо́ка Бяссцёкавая азярына на лузе, якая ніколі не перасыхае (Рэч.).

□ ур. Забока (старыца) каля в. Заспа Рэч.

забо́ра Скалістае ўзвышэнне на дне Дняпра; града, рад каменняў (Бых.).

□ ур. Заборы (скалістыя ўзвышэнні на дне Дняпра).