Verbum

бу́да

1. У актах (1529). Новая сяліба, населены пункт у лесе, жыхары якога займаюцца вырабам дзёгцю, паташу, ардашу, салетры, клёпкі (Люб. 490, Грыг. 1850, Слаўг., Смален. Дабр., Бых. Рам. 1912, 3).

2. Збудаванне, будынак, жыллё, хата (Слаўг., Смален. Дабр.). Тое ж буда́н, куре́нь, халу́па, хі́жа (Слаўг.).

3. Хата з дваровымі будынкамі, якая стаіць за паселішчам (Грыг. 1850).

4. Кірмашовая лаўка (Грыг. 1850).

□ ур. Бу́ды (поле, сенажаць) каля в. Пасека Ст.-дар., в. Буда Дубр.

буда́

1. Будка над ямай, дзе ляжыць бульба (Сцяшк.).

2. Салаш; дрэнны жылы будынак (Слаўг.).

будво́рыца Выган за вёскай (Сіроц. Касп.).

будзі́шча Месца, якое занята дваровымі будынкамі (Грыг. 1850).

бу́дка

1. Вартоўня, старожка; двор у лесе, каля вялікай дарогі (Слаўг.).

2. Буда, салаш як часовае збудаванне для жылля (Слаўг.).

3. Будан для сабакі (Грыг. 1850, Слаўг.).

буды́мер Высокае, адкрытае для вятроў месца (Стол.).

буёк

1. Моцны вецер (Слаўг.). Тое ж буя́к, буя́н. (Слаўг.).

2. Высокае, ветранае месца (Слаўг.). Тое ж буя́к, буя́н (Слаўг.).

буза́ Рачны і азёрны іл; гразь; разведзеная гліна; твань з травою на дне вадаёма, гразкае балота (Віц. Нік. 1895, Кузн. Касп., Пол., Слаўг.). Тое ж муць, дрюза́, дрюзя́, дрюзга́ (Слаўг.).

□ ур. Бузя́ны рог (частка сушы, возера) каля в. Чарсвяны Уш.

бузго́р Горка, узвышша (Слаўг.). Тое ж бузды́р, лабады́р, лабы́р, бузгорак, бузгарок (Слаўг.).

буй

1. Узгорак, адкрытае, ветранае месца (Лёзн., Нясв., Рэч., Слаўг., Сміл. Шат., Смален. Дабр.).

2. Высокае бойкае месца, плошча, тачок, дзе збіраюцца людзі (Слаўг.).

3. Моцны, халодны вецер (Лёзн., Мсцісл. Юрч., Рэч., Смален. Дабр.).

4. Схіл гары, узгорка, ніжэй якога мясцовасць ужо роўная (Слаўг.).