Verbum

лама́рня Гушчар, густы лес (Слаўг.).

ла́мішча Месца, дзе гарыць або гарэў касцёр (Паст.).

ламо́ўе Балоцістае месца, дзе стаяць вялікія пні, ляжаць скрыжаваныя дрэвы (Віл.).

ламы́

1. Месца хованкі, асабліва зімой, лясных звяроў пад сукамі, галінамі, лапкамі дрэў, якія ляжаць на зямлі або нагнуліся да яе (Нас.).

2. Паламаны бурай лес (Слаўг.).

□ ур. Ламове (балота з вялікімі пнямі і паваленымі дрэвамі) каля в. Засценкі Віл.

лан

1. Стар. Адзінка пазямельнай меры.

2. Вялікае поле ў адным участку (К. Буйла. Выбр. тв., 1954, 146).

ла́піна

1. Невялікі ўчастак зямлі, лугу, лесу, ягадніку; палянка (Нясв., Слаўг.); месца, зарослае маліннікам (Уздз.). Тое ж ла́пік, лашку́т, шматок, ме́ста, ме́сціна́, мясці́на (Слаўг.).

2. Частка паласы або сенажаці памерам да 10 кв. сажняў (Сміл. Шат.).

3. Праталіна (Слаўг.).

4. Агрэх (Слаўг.).

ласа́ Гладкая ціхая паласа на вадзе (Панямонне).

ла́тачына Паверхня чыстай вады ў зарослым возеры (Касц. Бяльк.).

лато́ка

1. Схіл гары (Уш.).

2. Невялікая сенажатная ўпадзіна паміж гор (Беш., Чашн. Касп., Уш.).

□ ур. Гу́зікава Латока (параснік на схіле гары) Уш.

лаўжо́ Месца, дзе ляжаў заяц (Віц., Пол.).