Verbum

бічаўні́к

1. Бераг, берагавая паласа ўсцяж р. Сажа (Слаўг.); свабоднае каля р. Дняпра месца (Рэч.).

2. Паласа адчужэння паабапал дарогі, шашы, шляху (Слаўг.).

біча́ўнік Луг наўсцяж ракі (Жытк.). Тое ж бічоўнік (Жытк.).

блізню́к Двайная баразна (МДС).

бло́га Гл. аблога 1 (Крыч., Слаўг.).

□ ур. Блога (пакінутае поле) каля в. Улукі Слаўг.

бло́нне

1. Тое, што і абалонне 1, балонне 1 (Смален. Дабр.).

2. Тое, што і балонне 2 (Слаўг., Гом. Грыг. 1850).

3. Тое, што і абалонне 2; поле, раўніна (Краснап. Бяльк.).

□ ур. Блонне (1745) у Магілёве (ІЮМ XXX, ч. I, № 39), ур. Блонне (гарадскі сад у Смаленску Дабр.).

блонь

1. Адкрытае месца, раўніна, поле (Нас.).

2. Роўнядзь, роўная нізіна (Мсцісл. Бяльк.).

3. Заліўны луг у нізкай частцы абалоння (Бабр.).

□ в. Блонь у Бабр., Пух.

бло́тніца Балотная расліна сіт Scroenus Iurd., зараснік сіту (Грыг. 1850).

бляко́тнік Месца, дзе на кустарніку расце блёкат, ядавітая расліна Hyoscyamus, Jund. (Грыг. 1850).

бляха́рня Месца, дзе беляць воўну, лён (Грыг. 1850).

бок

1. Бераг ракі, возера, дарогі (Горкі Маг. губ. Н. Дзятлавічы Гом. пав. Радч., стар. X, Нясв., Слаўг.).

2. Старана, край, вобласць, мясцовасць, краіна (Жытк., Нясв., Слаўг.).

3. Схіл гары; частка, старана лесу, поля, якая бліжэй знаходзіцца да краю (БРС).