Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVu
абвгдеёжзіклмнопрстуфхцчшюя

сце́нка

1. Шырокая мяжа (БРС); межавая дарожка (Слаўг.).

2. Дарога да гумна (Нясв., Слаўг.); сцежка паміж гумнамі і полем (Уздз.); нешырокая дарожка за агародамі (Нясв.); вузкая дарожка паміж палеткамі (Мсцісл. Бяльк.). Тое ж сце́начка (Слаўг.).

□ в. Сценкі Докш., ур. Сце́нка (поле, палявая дарожка) каля в. Церахоўка Слаўг.

сцеп м. Вялікі абшар поля, пасеваў (Мсцісл. Бяльк., Слаўг.).

сцёк Месца, па якому сцякае вада; цячэнне вады па нахільнай у рэчышчы (БРС).

сцёран

1. Поле, з якога зжалі збожжа (Рэч.).

2. Пакоша (Рэч.).

сціжа́рка Пляцоўка на двары (Стол.).

сці́ла Неаранае цвёрдае роўнае поле пасля зімы; ялавіна (Ст.-дар.).

сцяга́ Бойкая сцежка; пагон (Віц. Нік. 1895, Лёзн.).

сцяж

1. Абшар поля ў адным масіве (Слаўг., Чэр. Бяльк.).

2. Месца паабапал дарогі, ракі, каля лесу (Беласточчына ПНР, Гродз.).

сцяжы́на Глухая, ледзь прыкметная лясная сцежка (ЛіМ, 1966, 25 студзеня).

сцяку́н Незамёрзлая сярэдзіна ракі (Ваўк. Сцяшк.).