Verbum

суто́кі

1. Месца злучэння рэк, ручаёў (БРС). Тое ж суток (Слаўг.), сутока (Нас., Слаўг.).

2. Месца, дзе сыходзіцца некалькі дарог (Тал. Мядзв.).

3. Стар. Перакрыжаванне граніц, межаў (Сразн., III, 630).

□ в. Сутокі Віц. (Рам. Мат.), в. Сутокі Лёзн., Чав., пас. Сутокі (Міхайлаўка) каля в. Б. Хутары (1929) Краснап.

суто́н

1. Тонкі лядок на рацэ ўвосень (Жытк., Стол.). Тое ж суту́н (Жытк.), сытон (Стол.).

2. Мароз, іней на зямлі (Жытк., Стол.).

су́ха Суша, сухое месца (Жытк., Стол.).

сухадо́л

1. Сенажаць на нізкім, але сухім месцы (БРС). Тое ж сухадоліна (Віц. Нік. 1895, Нас.).

2. Роў з крутымі берагамі, які ўтварыўся ад веснавых вод (Слаўг., Шчуч.).

сухадо́нь Высокае месца (Докш. ДАБМ, п. 230).

сухапу́цце

1. Дарога па сушы (БРС).

2. Суша, паверхня зямлі (БРС).

сухасто́й Участак лесу, у якім багата засохлых на корані дрэў; плошча сухіх дрэў у лесе; павал (БРС). Тое ж сухале́ссе (Зах. Бел. Др.-Падб.), сухапастой (Сміл. Шат.), суш (Нас.), сушнік (Слаўг., Сміл. Шат.), сушня́к, сушняўні́к, сухастоўнік, сушняві́к (Слаўг.).

сухлі́ца Сенажаць, парослая сіўцом Nardus stricta L. (Лёзн.).

сухме́нь Сухое месца (Нас., Слаўг.); сухое месца сярод балота (Цэнтр. Палессе Талст.). Тое ж сухмі́нь, сухата́, сухоцце (Слаўг.).

су́ша Зямля, грудок (Бяр.). Тое ж сушына́ (Стол.).

□ ур. Сушова (луг) каля в. Заспа Рэч.