Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVu
абвгдеёжзіклмнопрстуфхцчшюя
аеёіоуыя

вярэ́цейка Адарваны, падмыты край берага ракі (Зах. Палессе Талст.).

вярэ́ці Месца паабапал чаго-небудзь, на два ці чатыры бакі (Ст.-дар.). Параўн.: «У яго двор на чатыры вярэці», «Села птаха вяліка на дзве вярэці» (в. Пасека Ст.-дар.).

□ ур. Вярэці (сенажаць паміж балотамі) каля в. Пасека Ст.-дар.

вярэ́ція Узвышанае сухое месца сярод балота (Цэнтр. Палессе Талст.).

вясёлка

1. Бярэзінік Betula verrucosa Ehrh. (Лёзн.).

2. Рознакаляровая светлавая дуга на небе пасля дажджу (БРС). Тое ж асёлка (Чашн. Касп.), ра́дуга (Ваўк. Сцяшк., Леп., Слаўг.), весялу́ха (Ваўк. Сцяшк.), каромісіл (Крыч.), тэнча (Ваўк. Сцяшк., Слуцк. Сержп. 1926, Смарг.), тэнч (Паст.), цмок (Смарг.), дуга́ (Кап., Слаўг.), знаймён (Ветк.), каромісел (Ветк.).

вясня́к

1. Сад, які пасаджаны або перасаджаны вясной (Слаўг.).

2. Цёплы паўднёвы вецер (Слаўг.).